Couscous is een zeer populair gerecht in Noord-Afrika. Het bestaat voornamelijk uit griesmeel van durumtarwe, waarvan korrels gemaakt worden met een diameter van ongeveer 1 à 2 millimeter. Het woord ‘couscous’ is een verbastering van het Tamazight woord ‘suksoe’, dat later ‘kesksoe’ werd in het Marokkaans-Arabisch (Maghribiyya) en ‘koeskoes’ in het klassiek Arabisch.
Verspreiding en betekenis
Couscous wordt vooral gegeten in Noord-Afrika, beneden, maar vooral boven de Sahara. In landen als Marokko, Tunesië, Algerije en het westen van Libië wordt couscous als het nationale gerecht beschouwd, te vergelijken met rijstgerechten in veel Aziatische of aardappelgerechten in veel westerse landen. Hoe verder je richting het Midden-Oosten komt, des te minder couscous er gegeten wordt.
Marokkanen eten couscous regelmatig op vrijdag – voor moslims een bijzondere dag als dag van de samenkomst van de gemeenschap. Couscous heeft voor hen dan ook een belangrijke culturele betekenis.
In de westerse wereld heeft couscous de afgelopen twintig jaar, als onderdeel van de internationale keuken, veel aan populariteit gewonnen.
Voedingswaarde per 100 gram
energie: 1508 kJ (360 kcal)
eiwit:12,50 g
koolhydraten:74,00 g
vet:1,00 g
vezels 5.2 g
Vitaminen
B1 0.2 mg
B2 0.08 mg
B6 0.1 mg
B11 20 microgram
Mineralen
Na 10 mg
K 150 mg
Ca 25 mg
Fe 1.1 mg
Geschiedenis
Het anonieme dertiende-eeuwse Spaans-Islamitische kookboek Kit?b al-tab?kh f? al-Maghrib wa’l-Andalus, ‘Het kookboek in de Maghreb en Al-Andalus’, bevat al een couscousrecept “dat over de gehele wereld bekend is”. Een dertiende-eeuwse Syrische geschiedschrijver uit de stad Aleppo vermeldt ook meerdere referenties over couscous in zijn werk. Vanuit Syrië bereikte de couscous in de zestiende eeuw Turkije, waar hij vooral in de zuidelijke provincies wordt gegeten. Op Sicilië, waar couscous een basisgerecht is, werd de couscous mogelijk in de Middeleeuwen geïntroduceerd onder invloed van de dominante Berber-cultuur.
In Toscane werd de couscous door Joodse emigranten geïntroduceerd, ook in de zestiende eeuw. Begin zeventiende eeuw vermeldt een Franse reiziger couscous in Toulon en in 1699 wordt in Bretagne in een brief couscous vermeldt. En zo rukte de tarwegriesmeel langzaam op naar het noorden.
Bronnen
www.wikipedia.com [1], de vrije encyclopedie
www.voedingswaardetabel.nl [2]